Ostatnim razem jednak , omal nie dostałam zawału.. Padło na sam początek Świąt Wielkanocnych Marcel obudził się rozpalony.. Nie on po prostu parzył ! Kiedy dotknęłam jego czółka przestraszyłam się i pobiegłam po termometr. Patrzę i nie wierzę 39.8 ! Moja reakcja była błyskawiczna.. Tak bardzo się bałam od razu poszły czopki , zaczęłam go obmywać delikatnie mokrym ręcznikiem , na szczęście chciał dużo pić... Uff naprawdę drżałam , trzymając termometr w dłoniach.. Modliłam się o to by obniżyć gorączkę jak najszybciej.. Powoli spadała , nie mogłam zostawić tego tak bo taka temperatura z rana nie wróży nic dobrego! Pojechałam kolejny raz do lekarza ( dnia poprzedniego siedziałam 2,5 godziny w kolejce!) i usłyszałam , że już tylko zostaje nam oddział! Wiedziałam , że tam będę bardziej spokojniejsza i być może szybciej zdiagnozują co jest grane. Po południu na oddziale gorączka wzrosła do 39.9 byłam przerażona o syropach przeciwgorączkowych mowy nie było. Cały czas na czopkach , kroplówkach i tak przez 4 dni. W dzień i w nocy tak samo wysoka czuwałam cały czas.. Marcel był taki osłabiony , że praktycznie tylko spał. Tak pragnęłam by się choć trochę polepszyło.. Z dnia na dzień było lepiej , okazało się , że Marcel złapał  bakterię i oprócz tego ma zapalenie oskrzeli. Oddychałam z taką ulgą, pokonaliśmy ją w końcu ! To był pierwszy raz , kiedy gorączka aż tak nas wzięła! Marcel nie chciał łykać syropów przeciwgorączkowych , poza tym naprawdę nie wiele pomagały! O wiele szybsze działanie miały czopki , byłam ich o wiele pewniejsza. Najlepiej spisywał się Paracetamol i Efferalgan ! Nasi wybawcy.. Przez tą naszą długą i męcząca walkę z gorączką obiecałam napisać dla was ten wpis. Zamieścić w nim najważniejsze sposoby i podzielić się nimi. Wysokiej gorączki nigdy nie należy lekceważyć! Brak reakcji i pomocy dziecku to skutki nieodwracalne..