W dzieciństwie dręczyłam moich młodszych braci swą nadmierną troską. W obawie o ich bezpieczeństwo często psułam im zabawę odciąganiem ich od zakazanych przygód . Podczas jazdy na rowerze asekurowałam , gdy chcieli przejść na drugą stronę ulicy trzymałam mocno za koszulkę odciągałam od wysokich krawężników. Biegałam za nimi pilnując niemal na każdym kroku . Skarżyłam mamie co narozrabiali , chcąc być aniołem stróżem stałam się zmorą przed , którą uciekali. Po latach zrozumiałam zabierałam im beztroskie hulanki , niszczyłam całą frajdę za co teraz ich przepraszam.

Nasz mały gigancik Kacpi  już chyba trochę go znacie? Gościł kiedyś u nas  , ale zaraz wam jeszcze o nim przypomnę . Kacper wesoły przedszkolak i bystrzacha. Dumny z tego , że jest już taki "dorosły" i nie długo powędruje do szkoły.

Nie ważne jaka pora dnia czy nocy. Obojętnie gdzie się znajdujemy i co robimy towarzysz uspokajacz musi być w pobliżu. Marcel w ciągu dnia używa go coraz mniej nie raz sam go wypluwa jednak są takie dni kiedy nie rozstaje się z nim na krok.