Nie sądziłam , że powrót do pracy może być aż tak trudny.. Czas dłuży się w nieskończoność a na moim stanowisku to tylko 5 godzin za biurkiem  i ten komfort , że kiedy potrzebuję mogę się urwać. Niby nie dużo , ale jak na początek zbyt wiele. Pierwsze dni były naprawdę ciężkie dla mnie.. Jechałam do biura i już myślałam o małym. Nie wiedziałam jak wytrzymam te kilka godzin i co zrobię by ten czas upłynął jak najszybciej.. Od urodzenia każdy dzień noc bez rozłąki cały czas razem.. Tak przyzwyczaiłam się do naszego  rytmu dnia , od samego rana robiąc wszystko razem a teraz gdy mój ukochany bohater się budzi mama wychodzi już z domu. Jak mu się spało? Czy zjadł swoje śniadanko? co robi ? tyle pytań w głowie i telefony do domu. Pierwsza rozłąka była straszna. Bałam się , że zrezygnuję. Nie byłam pewna czy to już dobry czas by wracać na stałe. Chciałam jeszcze z tym poczekać wrócić do domu być z moim szkrabem jeszcze dłużej , ale z drugiej strony zadawałam sobie pytanie jak nie teraz to kiedy? Później będzie jeszcze gorzej przedszkole Marcek pójdzie w swoje towarzystwo szybko przyzwyczai a mama nadał będzie szalała z tęsknoty.  Wytrwałam , choć dalej gdy tylko wszystko ogarnę i mogę mknę do niego jak najprędzej się da. Nie ma chwili bym nie myślała o tobie synku.. Niby jestem zajęta , ale moje myśli są z nim cały czas. Nie mam się o co martwić bo przecież jest pod opieką ukochanej babci a ja tak za wami tęsknie bo przecież przez tyle miesięcy każdy dzień był nasz wspólny nasze wypady zabawy wspólne posiłki , nie sądziłam , że urlop macierzyński tak szybko przeminie choć strach o rozłąkę był.. Gdy wracam do domu Marcek mnie nie opuszcza na krok do wieczora i pilnuje czy nie wychodzę gdzieś. Ja staram się być wtedy tylko dla niego wiem , że następnego dnia będzie mi żal wychodzić za nim wstanie , ale wiem , że za niedługo wrócę przytulę go uściskam poszalejemy razem na dworze i to daje mi kopa w pracy . Nie mogę się doczekać południa bo pofrunę do niego a on widząc mnie w drzwiach z uśmiechem wykrzyczy "mama" i rzuci się na mnie. Wracając do pracy ważne jest by dać sobie czas powoli stopniowo nie rzucać się na głęboką wodę z pełnym wymiarem godzin jeśli czujesz , że nie dasz rady zacznij od paru godzin choć same wiemy , że w dzisiejszych czasach nie my o tym decydujemy. Staraj się nastawiać pozytywnie myśl o tym , że już nie długo będziecie razem. Znajduj sobie więcej zajęć by czas mijał jeszcze szybciej i bo  nie zwariujesz zadręczając się myślami.