Towarzyszą w każdym etapie rozwoju są zupełnie normalne jeśli go nie zaburzają i nie nasilają się do niebezpiecznego stopnia takiego jak drżenie duszności częste pocenie bezsenność wtedy może odbić się na psychice dziecka i zostawić ślad na zawsze.W każdym wieku dziecka strach jest inny przemijający na jego miejsce przychodzi nowy. Zdarza się , że zbagatelizujemy obawy malucha bo wydają nam się nieuzasadnione a to czego się boją w ogóle nie wydaje się nam straszne. Niebezpieczeństwem dla dzieci są zupełnie inne zjawiska biorą się z wyobraźni w otaczającym świecie wiele rzeczy może wzbudzać ich lęk. Często mogą być przerysowane jednak pamiętajmy , że dzieci o wiele silniej wszystko przeżywają strach inaczej na nie działa. Nigdy nie powinniśmy zostawiać tego tak by dziecko było z tym same musimy pomóc radzić sobie ze strachem przejść przez niego z dzieckiem tłumaczyć i uspokajać. Towarzyszyć kiedy się boi i w żadnym razie nie stosować terapii szokowej i wystawiać go sam na sam z lękami. Jeśli obawia się ciemności zapalać małą lampkę i powoli przyzwyczajać a nie od razu rzucać na głęboką wodę. Są dwa rodzaje lęków u maluchów wytwórcze kiedy działa wyobraźnia niebezpieczeństwo jest wyimaginowane i odtwórcze gdy maluch już kiedyś przeżył co spowodowało strach przykładem może być ugryzienie psa takie przeżycie zostaje w głowie dziecka . Może spowodować , że będzie się bał każdego napotkanego psa choć nie zawsze. Wyobraźnia to tu zazwyczaj tworzą się tu potwory i inne stwory sama pamiętam z dzieciństwa jak się ich bałam. Wszystko jest wymyślone nie raz jednak straszne dla dzieci postacie biorą się z bajek gdy maluch ogląda je widzi jakieś agresywne zachowania to naturalne , że zaczyna się ich bać i nie przestanie od razu. Nigdy nie byłam zwolenniczką tego typu bajek z potworami , walką i złem one po prostu nie są dla dzieci i każdy powinien je omijać szerokim łukiem. Taki  okres lęku wymaga od nas cierpliwości , bliskości , czułości i zrozumienia musimy być przy dziecku przejść przez to wspólnie. W szczególności dużo tłumaczyć rozmawiać z dzieckiem poświęcać czas nie lekceważyć. Jakiś czas temu pisałam wam o lęku separacyjnym Marcka nie puszczał mnie nigdzie na krok na ten moment zostaje już z każdym w domu i nawet sam zasypia w łóżeczku ten lęk już minął za to przyszły nowe.