Patrze na mojego urwisa biegającego po łące... Przewraca się , wstaje , tarza w trawie figle nie mają końca. Szeroki uśmiech nie znika z jego twarzy a oczy błyszczą . Słyszę piski tak wyraża swój zachwyt. Rozkłada ręce , krzyczy mama! tak jakby chciał mi powiedzieć zobacz jak tu jest pięknie! Marcek uwielbia obcować z przyrodą wręcz kocha przebywać na świeżym powietrzu. Pozwalam mu wtedy na swawole . Wszystko dookoła tak bardzo go interesuje , potrafi przez godzinę siedzieć na trawie i patrzeć na kwiaty przygląda się wszystkiemu co go otacza. Poznaje przez dotyk. Zabawki mogą wtedy nie istnieć  zresztą Marcek to dziecko , które ma tylko grono ulubionych innych nie zauważa. Mimika jego twarzy czasem mnie rozbraja jest poważny, zamyślony nie uśmiechnie się na zawołanie. Jednym z jego ulubionych zajęć na łące , którą mamy obok domu jest zrywanie mleczy rzucanie ich za siebie i polowanie na następne. Jaka to frajda! rozczulona mogę patrzeć godzinami na niego to tak wielka radość widząc go szczęśliwego. Nie wyobrażam sobie zabronić dziecku biegać po podwórzu łące prowadzić je za rękę przy nodze i panikować ile tu niebezpieczeństw! Przewrażliwieni rodzice nie zdają sobie sprawy z tego ile zabierają maluchom radości wprowadzając rygor przez własny nie uzasadniony strach sprawiają , że dziecko chce uciec i coś zmajstrować  bo ma dość ciągłej kontroli i musztry. W zabawie na podwórzu widzą masę negatywów bo przecież dziecko się ubrudzi , upadnie , może coś sobie zrobi a może naje się trawy?  Skąd u nich ta panika i nadwrażliwość? Dzieci potrzebują swobody , dajcie dziecku radość dajcie mu być dzieckiem . Szczęśliwym z tego , że może sam pobiegać coś zerwać na chwilę uciec. Nie zostawiam Marcka samego jestem obok obserwuje ale nie trzymam na tzw . smyczy. Drodzy rodzice pozwólmy dzieciom poznawać ten świat bez ciągłych zakazów. Nie chodzi o to by dać sobie wejść na głowę czy pozwolić absolutnie na wszystko ale dajmy poznać im skutki swoich czynów to dla nich nauka.